Skala Barthel - co to jest i do czego służy?

Międzynarodowa skala Barthel stosowana jest do oceny sprawności i mobilności osoby chorej. Jest jedną ze skal ADL (Activities of Daily Living Index - Aktywności Dnia Codziennego). Skala Barthel pomaga ocenić samodzielność oraz stopień zapotrzebowania na opiekę.

Skalę Barthel opracowały fizjoterapeutka Dorothea Barthel i lekarka Florence Mahoney w 1955 roku, a opublikowana została w 1965 roku. Od tamtej pory ulegała modyfikacjom. Używana jest do dziś. Skala Barthel znana jest też jako: Indeks Barthel, Barthel Score, Maryland Disability Index.

W Polsce oficjalnie stosuje się niniejszą skalę pod nazwą ,,Karta oceny pacjenta wg zmodyfikowanej skali Barthel” Wykorzystywana jest w wielu schorzeniach, np. u osób z chorobami neurologicznymi oraz chorobami układu kostno-stawowego.

Skalę Barthel znajduje zastosowanie w kwalifikacji przyznania pacjentowi prawa do gwarantowanych świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w zakresie opieki długoterminowej. Wynik w skali Barthel wpływa na wysokość otrzymywanego wsparcia finansowego ze strony państwa. Aby skorzystać z dofinansowania od Narodowego Funduszu Zdrowia, wskaźnik Barthel nie może przekroczyć 40 punktów.

Składa się z dziesięciu czynności dnia codziennego takich jak: spożywanie posiłków, przemieszczanie się, utrzymanie higieny osobistej, korzystanie z toalety, mycie kąpiel całego ciała, poruszanie się po powierzchniach płaskich, wchodzenie i schodzenie po schodach oraz ubieranie i rozbieranie.

Ocenia się zdolność chorego do samodzielnego wykonania powyższych czynności, a co za tym idzie deficyt w zakresie samoopieki i samopielęgnacji. Pacjent oceniony za pomocą skali Barthel może otrzymać od 0 do 100 punktów

• 0 pkt nie jest w stanie samodzielnie jeść
• 5 pkt potrzebuje pomocy w krojeniu, smarowaniu, karmieniu doustnym
• 10 pkt samodzielny, niezależny

• 0 pkt nie jest w stanie, nie zachowuje równowagi przy siadaniu oraz siedzeniu
• 5 pkt wymaga pomocy fizycznej do przemieszczania się jednej lub dwóch osób, może siedzieć
• 10 pkt mniejsza pomoc (słowna lub fizyczna)
• 15 pkt samodzielny

• 0 pkt nie jest w stanie wykonać żadnych czynności higienicznych
• 5 pkt wymaga pomocy przy wykonywaniu czynności higienicznych

• 0 pkt zależny
• 5 pkt częściowo potrzebuje pomocy
• 10 pkt niezależny

• 0 pkt zależny
• 5 pkt niezależny

• 0 pkt nie porusza się lub może pokonać odległość < 50 m
• 5 pkt niezależny poruszający się na wózku lub do 50 m za pomocą sprzętu wspomagającego
• 10 pkt spacery z pomocą jednej osoby >50 m
• 15 pkt niezależny w poruszaniu się na odległość powyżej 50 m, ale może potrzebować pomocy np. laski

• 0 pkt zależny
• 5 pkt potrzebuje pomocy fizycznej, przenoszenia, asekuracji
• 10 pkt samodzielny

• 0 pkt zależny, potrzebuje kompleksowej pomocy innej osoby
• 5 pkt potrzebuje częściowej pomocy
• 10 pkt niezależny (w zapinaniu guzików, zamka, wiązaniu sznurowadeł)

• 0 pkt nie panuje nad oddawaniem stolca
• 5 pkt sporadycznie bezwiednie oddaje stolec
• 10 pkt kontroluje oddawanie stolca

• 0 pkt nie panuje nad oddawaniem moczu lub ma założony cewnik
• 5 pkt sporadyczne bezwiedne oddawanie moczu
• 10 pkt kontroluje oddawanie moczu

Suma uzyskanych punktów cząstkowych wskazuje w jakim zakresie pacjent wymaga opieki.

• 0-20 pkt całkowity brak samodzielności
• 21-80 pkt częściowy brak samodzielności, pacjent wymaga w jakimś stopniu pomocy innych
• 81–100 pkt pacjent całkowicie samodzielny lub potrzebuje niewielkiej pomocy